Verhuizing, Binnenland, Ziek en nog veeeel meer ;)

Lieve allemaal!

Het heeft weer een tijdje op zich moeten wachten, maar dan nu toch eindelijk weer een berichtje vanuit Surimaribo. Afgelopen 1,5 week is er weer veel gebeurt en hebben weer het een en ander mee gemaakt….

Zondag hadden we dus heerlijk in de tuin liggen zonnen na het stappen. Helaas was Kelly zo verbrand dat zij niet meer kon zitten op d’r billen! ’s Avonds heb ik haar nog ingesmeerd met yoghurt om haar wat te verkoelen. Maandag was het nog steeds niet beter en had zij zich ziek gemeld. ’s Avonds wilde we gaan eten bij de Optimist (ja ALWEER ;)… het blijft ook zooo lekker). Kel ging ook mee maar na een tijdje besloot zij toch haar eten mee te nemen en thuis op te eten. Het zitten op de stoel deed te zeer.... Toen we thuis kwamen zat Roald bij ons thuis, hij had een zalfje voor Kel gebracht omdat zij zo verbrand was. Na een paar uur kwam de huisbaas binnen met de mededeling dat het tegen de huisregels is. Na een gesprek over de huisregels hebben we besloten te gaan verhuizen.

Dinsdag zijn we na de stage langs Claudia gereden om lekker wat eten te halen. Tja, zij maakt toch echt de lekkerste kip van heel Paramaribo hebben we besloten. Clau complimenten hoor :D Daarna ben ik begonnen met mijn koffer in te pakken voor de verhuizing. Dat kost toch nog enige tijd en was dus niet op tijd klaar voor de training. Toch maar even lekker trainen en morgen verder inpakken.

Woensdag was de eerste dag op de kinderafdeling. Eerst hadden we een gesprek met de hoofdzuster wat we wilden gaan doen op de afdeling. Opdrachten van school e.d. doorgenomen. Daarna dan toch de werkvloer op… Al het begin is natuurlijk wennen maar ik denk dat ik het er wel naar mijn zin ga krijgen! Het is geen hele grote afdeling maar ik moet zeggen dat ik aan het eind van de dag uitgeput was door alle nieuwe indrukken en natuurlijk door de energie van de kinderen! Soms vergeet je gewoon dat ze ziek zijn als je ze over de afdeling ziet rennen of spelen in de speelkamer… Op de afdeling liggen kinderen van 0 tot ongeveer 12 jaar. De afdeling is ingedeeld in kant A, kant C en couveuse -afdeling. Kant A is infectieziekten en Kant C eigenlijk de rest wat dan overblijft ;) denk aan kinderen voorbereiden op operatie, kinderen die verbrand zijn, kinderen met breuken etc. Na stage heb ik mijn koffer verder ingepakt. Het was nog een hele volksverhuizing eer dat alle spullen in ons nieuwe appartement stonden. Haha :D Gelukkig kwam Roald ons helpen met verhuizen waardoor de spullen vliegensvlug in het appartement stonden. Nu nog alles een plekje geven en de kamers verdelen. Ik was de gelukkige… ;) Ik kreeg de ‘masterbedroom’ MET eigen badkamer… Te luxe! We hebben nu 2 badkamers met z’n drieën, airco en het aller-lekkerste… Warm water! :D

Donderdag was de eerste stagedag die we meemaakten vanaf de zorg (dat hadden we woensdag niet meegemaakt i.v.m. gesprek met de hoofdzuster). De kinderen zijn ’s morgens al heel actief! Om 7 uur willen ze er al uit om te ‘baden’. Sommige hebben alleen begeleiding nodig, andere doen het zelf en sommige kinderen help je helemaal. Daarna gaan ze lekker een boterhammetje eten en degene die willen en kunnen mogen naar de speelzaal om lekker te spelen. Na gedouched en omgekleed te hebben, zijn Wendy en ik onze fietsen terug gaan brengen die we gehuurd hadden. Aangezien de banden al weken lek stonden en de stage echt TE ver fietsen is. 40 minuten in de hitte is echt geen pretje… Daarna hebben Wen ik lekker pannenkoeken gegeten en waren we mooi op tijd klaar om ’s avonds te kunnen trainen. Wendy ging nog een poging doen om te wassen met de voor ons nieuwe wasmachine. In de oude wasmachine moesten we water gooien, maar bij deze gaat alles weer gewoon zoals we dat gewend waren, juist automatisch dus! Stond Wen daar met d’r emmertjes waren in de wasmachine te gooien… en niet begrijpen dat het water wegloopt.. Ghihi geeft niks hoor schattie ;)

Deze week liepen we ook op vrijdag stage omdat we maandag en dinsdag vrij geweest waren. Op vrijdag eindigen de diensten niet om 3 uur, zoals de rest van de week, maar om half 3, zodat je wat vroeger je weekend in kan. Lekker hoor! :) Een collega wilde ons uitleggen hoe we met de bus moesten gaan… Owow…Als dat maar goed gaat…. Wij en de Surinaamse bus.. Ghihi. ;) Wendy stapte als eerste de bus binnen en riep al gelijk ‘Dat is nou jammer! De bus zit al vol..!’ Waarop de Surinamers ons wat raar aankeken en zeiden ’Nee hoor meisje, dat lijkt maar zo’. Onze collega legde ons uit dat er in het gangpad nog stoelen opgeklapt zitten. Deze moet je uitklappen zodat de bus dus stampensvol zit! Wendy klapt de stoel uit en gaat lekker zitten. Ja dus.. nu ik nog! Mijn stoel wilde niet naar beneden geklapt waardoor Wendy en ik een lachbui kregen. Een Surinaamse mevrouw keek me heel lief aan, ik dacht die gaat mij vast helpen, maar nee… beetje jammer! Ze vraagt ’Is dit de eerste keer met de bus bakkera’? Tja.. daar sta je dan in de bus met een stoel die niet naar beneden wil en iedereen zit je aan te staren en natuurlijk te lachen om die ‘blonde’ blanke ;)… Uiteindelijk was m’n stoel naar beneden geklapt, en de bus zat vol, ja pas dan vertrekt hij. Niet zoals in Nederland met bustijden.. nee pas als hij VOL is! :D Tja.. je geduld wordt op de proef gesteld hier soms hoor!! ;) Als je wilt uitstappen moet je op de ‘schel’ drukken ( dat is bij ons het knopje stop). Als dus de persoon op de achterste rij eruit wil moet iedereen in het gangpad (met de opklapstoeltjes) opstaan en uit de bus stappen om die persoon eruit te laten…. Ja.. je maakt echt wat mee hoor in zo’n bus :D. Aangezien het geen rechtstreekse bus is om naar huis te komen moesten we overstappen… Daar loop je dan.. netjes in uniform met kousen en rok over straat! We hadden pech.. de bus reed net weg en moesten dus wachten totdat de bus waar wij in zaten VOL was zodat we konden gaan rijden. En de tijd tikt maar door… Tik..Tik..Tik.. Goed, kort samengevat; we waren dus om half 3 klaar met werken en om 4 uur thuis! Uhm.. vroeg weekend?? Haha.. :D Maar ik moet toegeven het was wel leuk om een keer mee te maken. Als je in de bus zit staat de muziek keihard aan en de bus stopt waar je maar wilt!

Zaterdag kwam Kelly met de vraag of we met z’n drieën mee wilde naar het binnenland. Dat hoefde ze geen twee keer te vragen. Natuurlijk wil ik naar het binnenland! En nee, niet met een trip maar we mochten met Roald mee. Roald zijn voorouders woonden in een stam aan de rivier in het binnenland. Hij heeft er nog familie wonen. Zelf is hij geboren in Suriname maar opgegroeid in Nederland. Pas toen hij twintig was is hij in aanraking gekomen met zijn familie en familie die in de ‘stam’ wonen in Suriname. We gingen dit weekend speciaal naar zijn familie omdat de vrouw van een neef van Roald bezig was met een winticeremonie (lees maar verder en wie weet snap je dan wat het inhoud). ;)
Na m’n mama gebeld te hebben dat ik het weekend niet bereikbaar zou zijn (nee, je hebt echt geen bereik in het binnenland…. gek he ;)) en nog wat dingetjes geregeld te hebben konden we dan toch echt op weg. Eerst Kel opgehaald, (die arme meid had op zaterdag een gesprek met de directeur van het ziekenhuis, tja dat bel je niet zomaar even af) .:)
Eerst gingen we nog wat boodschapjes halen water, snoepjes voor de kinderen, kaas, brood, zeep etc. Daarna op weg naar Uitkijk. In de auto nog ontzettend veel schik gehad met kauwgomballen ;) Uitkijk is de plaats waar het land ophoudt en overgaat in water. Helaas is daar nog geen brug maar ze zijn inmiddels bezig er een te bouwen. Opzich wel handig…
Na nog geen 2 minuten in de auto te hebben gezeten begint het kei- en keihard te regenen! Niet even een buitje om de plantjes water te geven… nee echt een enorme bui! ‘Uhm.. Roald.. als we straks de auto geparkeerd hebben en de spullen in de boot hebben gezet, hoe ver is het dan nog varen’? ‘Oohw, maak je niet druk, dat is niet zo ver, 1,5 uur ongeveer’. ‘ANDERHALF UUR?? En dat in de regen….’ Roald was er heilig van overtuigd dat dit een van de tropische buitjes waren… Yeah right! Wij geloofden er niks van. Maar zoals wel vaker kent hij het land beter dan ons en inderdaad een paar meter voordat we bij Uitkijk waren stopte het met regenen! …Ik was toch stiekem wel een beetje bang dat het in die anderhalf uur waren weer zou gaan regenen, bedoel.. je weet het nooit toch? Maar we hadden Roald beloofd dat als we mee zouden gaan we niet zouden piepen over regen, kleine beestjes, grote beesten en andere voor ons enge dingen. Zo gezegd, zo gedaan geen gepiep en de boot in! Ja, wel met de regenpakken bij de hand ;). De boot was ontzettend lang maar helemaal niet breed, het was wel erg gezellig. We zaten met heel veel mensen in de boot, o.a. familie van Roald die ons op kwam halen.
De reis kon beginnen…. Op weg naar het binnenland! We vetrokken vrij laat in de middag en het begon tijdens het varen schemerig te worden. Om je heen zag je allemaal vuurvliegjes en de zon die onder ging. Het is echt zo onwerkelijk mooi om te zien! Natuurlijk waren we de fototoestellen niet vergeten dus je kan ook een beetje mee genieten van het uitzicht tijdens de reis. Onderweg begon het nog te onweren, weliswaar in de verte, maar ik hou er niet van! Tegen Wendy aangedoken voelde ik me wat veiliger :) Uiteindelijk konden we geen hand voor ogen zien, zo donker was het. De man voorop de boot was steeds aan het kijken over het water. Wij vroegen waarnaar? Quote: ‘Ik zoek naar grote houtjes… Zoiets al een boomstam’.Uhm.. Hahaha…. :D
Na 5 kwartier gevaren te hebben (inmiddels was het zo donker dat je geen hand meer voor ogen kon zien) hoorde we geroep vanaf het water komen. Toen we dichterbij kwamen bleek het een bootje met motorpech te zijn die helemaal alleen op het water lag te dobberen! (Ik moet er niet aan denken!) Het bleken mensen van de stam te zijn waar wij heen gingen. Wij ze op sleeptouw genomen en zo verder gevaren naar de stam. Na een kwartier varen kwamen we eindelijk op plaats van bestemming! Totti Kampoe of gewoon Totti Kamp (de naam van de stam)
Alle spullen uit de boot geladen en op weg naar de slaapplaats voor de nacht. We kregen een hutje toegewezen waar we onze hangmatten in konden ophangen. Ja echt waar :D We gingen die nacht in een hangmat slapen! Eerst maar even een lange broek en een shirt met lange mouwen aantrekken voordat we door de muggen werden opgegeten! Toen lekker wat eten, daar waren we ook wel aan toe. Na het eten moest ik toch echt even plassen… tja WAAR? Nou neem je wc-rol mee en ga boven een plant hangen! Oke, niet piepen we zijn in het BINNENLAND! Niet in een Hilton hotel hoor ;) Na een film te hebben gekeken (ja televisie en dvd-speler hebben ze daar wel!) zijn we lekker gaan slapen.
Stroom krijgen ze trouwens door diesel te stoken ofzo (helemaal begrijpen doe ik het niet). Er zit in ieder geval een punt waar je de stroom aan kan doen, zodat overal in de hutjes een lampje gaat branden. Doe je de dieselmotor uitzetten dan valt ook overal de stroom uit…

Zondagmorgen werden we om 8uur ons hangmatje uitgeroepen! Good morning sunshine…. It’s a new day ;) Even wakker worden en bedenken waar ik ook alweer ben.. owja, hangmat, hutje….Binnenland!
Hmm.. ik moet toch eigenlijk wel weer plassen. Eerst maar even aan Roald vragen waar dat kan. De donker bosjes van de avond ervoor zijn nu in een keer licht geworden…. Roald liep ons voor naar een houten huisje… Ro.. wat is dit? Ja meiden.. 60 jaar geleden hadden ze geen toilet die je door kon spoelen, in die tijd gingen ze gewoon op een plank met een gat erin. Juist. Wat gingen we doen?? De hele dag met buikpijn lopen of even stoer zijn en op de plank met het gat gaan zitten? Roald maakte de keuze wat gemakkelijker door te roepen ‘Jullie zijn toch bikkel’?? Na deze uitdaging was er geen weg meer terug en we besloten op de plank te gaan zitten. Kel ging als eerste het huisje binnen... (Ja we hadden dan wel weer lekkere zachte babydoekjes bij ons!) Wen en ik giebelend voor het huisje.. Kel lukt het? Stinkt het? Na het gegiebel was ik aan de beurt… Ik geloof dat de het gemaakt is voor lange mensen want ik wilde gaan zitten en viel toen BOEM half in het gat! (Gelukkig een diep gat dus er was niks aan de hand) Na een nog veel hardere lachbui was ik door en vond de zogenaamde WC alleen nog maar leuk :D
Na het plassen zijn we gaan ontbijten. Ja er staat wel gewoon een gasstel dus kregen we een lekker ontbijt met broodjes en gebakken ei. Lekker hoor :D
Iedereen loopt daar in Pangi’s (een doek die je moet omwikkelen). Dus na het ontbijt kregen wij ook onze pangi’s en ja hoor… we waren al weer ingeburgerd voor ons gevoel ;)
We hadden ons nog niet gewassen, ja dat moet ook gebeuren, ook als je in het binneland bent ;) En nee… 60 jaar geleden hadden ze ook geen douche! Waar ga je je dan wassen? Juist! In de rivier :D Wij in onze bikini op weg naar de rivier om daar even lekker in te baden… Wat je op zo’n moment dan toch even niet wilt weten is dat er ook kaaimannen (kleine krokodillen) rondwandelen en piranha’s rondzwemmen… Maar goed, Kel en ik waren bikkels en zijn toch ook nog even lekker gaan zwemmen.
Na het baden mochten Kel en ik mee naar de heilige grond van het Totti Kamp. Helaas mocht Wendy niet mee omdat zij ongesteld was, volgens de cultuur in Suriname ben je dan onrein, ze zeggen ook wel dat je dan ‘ziek’ bent. Je mag dan geen eten bereiden of je bezighouden met de dagelijkse bezigheden binnen de stam. De vrouwen van de stam zelf moeten dan zelfs in aparte hutjes slapen en mogen niet voorbij een grens komen! Het was erg jammer dat Wendy niet mee kon! Eerst ging Kel naar de heilige grond en bleef ik bij Wendy, anders was zij ook zo alleen.
Elke stam heeft zijn eigen cultuur, geloofd in zijn eigen regels en aanbid zijn eigen geesten. Die geest van Totti Kampoe wordt, heet ‘Granpa’ (opa) en heeft zijn eigen stukje heilige grond waar een soort tempel staat. Je mag offeren aan die geest en in ruil voor die offers mag je wensen doen en wordt je gebaad of op een andere manier ‘behandeld’ wat zorgt voor de nodige zuivering van je geest en krachten om zo sterk mogelijk je leven te leiden.
Na een tijdje werd ik gehaald om ook naar de heilige grond te komen. Ik had werkelijk geen idee wat mij te wachten stond! Eerst mocht ik op slippers lopen maar toen we bij de heilige grond kwamen moest ik deze uitdoen. Na een stukje op blote voeten gelopen te hebben liep ik tegen een soort tempel aan. Deze moest ik betreden en bij Ro en Kel op de bank gaan zitten. Nog steeds had ik geen idee wat mij hier te wachten stond… Toen ik het vroeg moest ik maar gewoon afwachten en alles van de voor mij onbekende cultuur op me af laten komen. Helaas mochten we hier geen foto’s van maken dus is het moeilijk jullie een beeld te geven hoe het er precies uitziet of hoe het er aan toe gaat. Ik probeer uit te leggen hoe de tempel eruit zag. Stel je voor: Een huisje met overkapping eraan vast, wat zorgt voor overdekte ruimte voor het huisje, aan de andere drie open zijdes stonden bankjes. In het midden een vierkantje gemaakt met op de grond een witte doek, waar je tijdens je ‘behandeling’ voor moet staan. Twee mannen dragen een 2 meter lange plank (elk aan een uiteinde) op hun hoofd met op die plank een bobbel, lijkt op een groot ei, dat bedekt ligt onder een doek. Aan de plank hangt ook een doek die reikt tot de grond. De stambewoners geloven dat Granpa in die bobbel zit, of eigenlijk die bobbel op die plank, dat is Granpa. Die twee mannen dragen de plank. Wanneer Granpa iets gevraagd wordt, beweegt de plank en aangezien die plank op de hoofden rust van die mannen knikken die mannen het antwoord van die geest. Waarschijnlijk is dit voor jullie erg moeilijk in te denken ( wat ik me erg goed kan voorstellen want je moet er echt bij zijn om het te begrijpen en het te zien! Maar ik wilde het toch met jullie delen omdat het echt zo’n unieke ervaring was!).
Op een gegeven moment werd ik naar voren geroepen en moest in het midden voor de witte doek gaan staan, ik werd ingesmeerd met een soort rode klei en kreeg van Granpa te horen dat ik nu voorlopig niet ERNSTIG ziek zou worden ( denk dus niet aan verkoudheid koorts enz., dat dacht ik eerst ook ;)). De klei moest er een paar uur op blijven zitten voordat ik het eraf mocht spoelen. Granpa zoekt de kleur uit die bij je past, ik kreeg dus rood. Hoe weet hij dat mijn lievelingskleur ROOD is?!! Kelly werd ingesmeerd met wit. Na deze behandeling kregen we nog champagne uit een uitgesneden kokosnoot te drinken. Ook dit hoorde bij het ritueel.
Na het ritueel wij weer terug naar Wendy, die helaas erg zat te vervelen omdat ze niks mocht doen! Jammer hoor…
We waren dus gekomen voor de winticeremonie. Een winti is je ik, je eigen persoonlijkheid, de geest in je. Iedereen bezit een winti, van sommige mensen is de Winti gewoon en van sommige mensen is de Winti ontwikkeld en krijg je (meestal) op latere leeftijd speciale krachten als bijvoorbeeld dingen zien als de toekomst of een inzicht op wat wel en niet moet gebeuren op bepaalde momenten. Helemaal duidelijk kreeg ik het niet, omdat elke Winti anders is en om die reden niet voor 100% te definiëren is. Wanneer je een ‘Winti’ krijgt neemt je geest voor een bepaalde tijd je lichaam over en heb je geen controle over je lichaam. De vrouw van de neef van Roald was bezig met haar speciale Winti krachten ontwikkelen en Kelly en ik mochten erbij zijn. Wat wij allemaal gezien hebben die dag.. Het was zo fascinerend! Ik zou het nog wel 100x willen meemaken, het is zo speciaal maar misschien ook wat moeilijk uit te leggen.
We gingen met de mevrouw van de Winticeremonie en een heleboel mensen van de stam in de boot op weg naar een plaats die zij aangaf aan de kant van de rivier. Het aparte om te zien is dat die mevrouw heel rustig in trance zit, alsof ze bijna slaapt en dan in een komt er een stemmingswisseling. In dit geval begon de mevrouw te schreeuwen en met water te spetteren, echt heel druk. Bij zo’n ceremonie komen heel veel dingen kijken, niet alleen op weg met de boot, maar ook werd je gebaad, na het baden moesten we allemaal een soort kruidendrankje drinken, ook werd je gebaad in de rivier en kreeg je bladeren op je hoofd. Kelly en ik begeleiden de mevrouw terug naar haar hut, haar Winti had ons uitgekozen om haar te begeleiden, dat betekent dat haar Winti van blanke mensen houdt werd ons uitgelegd. Als je eenmaal een deel van de ceremonie hebt meegemaakt wordt er ook verwacht dat je de hele dag met die mevrouw meedoet om haar bij haar winti te steunen.
Weer terug bij de hut heeft Ro ons nog een kaartspelletje geleerd. Na het kaarten had iemand voor ons gekookt. Echt heel erg lekker! Een verse kip in een heel lekker ‘iets’ klaargemaakt, gekookte aardappels en gekookte aubergine!
Inmiddels was het weer tijd om in te pakken.. Totdat iemand ons kwam halen! Ze riep en zei ‘Meiden moeten jullie eens kijken’.. Kel en meegelopen, er lag een AAP! Ja echt waar.. na de ontzettend grote salamanders die we gezien hadden zagen we dan toch echt een wilde aap die lag te slapen..Ahhh…
Uitgeput gingen we weer terug naar ons appartement. Maar we waren er nog niet! Eerst de boot in, ik had stiekem even mijn ogen dicht gedaan. Ondanks dat ik het weekend veel geslapen had was ik toch moe van alle indrukken. Op een gegeven moment werd ik waker en dacht…. WAAROM is het zo rustig? Ik hoor geen motor meer. Zijn we er al? Nee… we dobberen op het water… Maar WAAROM doet de motor het dan niet? Kelly en ik waren de enige die kei hard in de lach schoten, de anderen konden er wat minder om lachen. Ja.. wat nu? Roeien dan maar? Of wachten tot we opgepikt werden door een andere boot? Dit alles was gelukkig niet nodig want de motor ging het weer doen…. En we konden veilig weer naar huis varen. Snel de auto in en naar huis…
Echt een heerlijk weekend gehad en zoveel bijzondere dingen gezien! :D We zijn uitgenodigd om nog een keer te komen en dit aanbod nemen we dan ook dankbaar aan :)

Maandag begon natuurlijk gewoon de stage weer. Na een rustig dagje ben ik lekker mijn bedje ingedoken om heerlijk te slapen!

Dinsdag werd ik helaas helemaal beroerd wakker. Ik loop al weken te hoesten en eigenwijs te zijn om niet naar de dokter te gaan… Ik met mijn mama gebeld die helemaal bezorgd in Nederland zit! Ja mam, ik moet toegeven verstandig als dat je bent heb je me dan toch naar de dokter gestuurd! Ik naar de dokter en ook niet voor niets. Diagnose: Luchtweginfectie! Voor de rest nog wat kwaaltjes. Advies: Medicijnen innemen en lekker je bedje ingaan! Medicijnen genoeg! Ik heb wel 80 verschillende potten en pannen…. Nee hoor dat is overdreven maar het zijn er wel veel! Inmiddels ben ik al daaaaagen aan de diarree en hou ik geen eten binnen. Lastig hoor! Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Vrijdag dan ook de hele dag en nacht geslapen. Dinsdag kwamen de ouders, het zusje en de oma van Kelly naar Suriname. Zij logeren nu gezellig bij ons in huis. Als welkomst hadden we een lekkere cake gebakken en voor Vincent, Delano en Roald een appeltaart die we beloofd hadden te bakken!
Gisteravond met mijn stagebegeleider afgesproken bij ’t Vat! Een avondje uit heeft me goed gedaan, vandaag niet meer aan de diarree alleen nog erg moe! Gelukkig dus aan de betere hand :D Af en toe klink ik nog als een zeehond met al dat gehoest… maar dat gaat ook over dankzij de hoestsiroop!

Zo… Nadat je mijn verhaal gelezen hebt heb je waarschijnlijk vierkante ogen van het lezen.. Haha :D Ik hou jullie op de hoogte hoe het met mij gaat… En wil natuurlijk ook weten hoe het bij jullie is? Nog zulk slecht weer?
Pap en Flinn; ik mail jullie snel om te horen hoe het in Zweden was!

Een heeele dikke knuffel vanuit hier :D